Sadece yalnızlık dolu sayfama bakıyorum denize gülümseyip söylerken ismini senin.Hiç ayrılmamış bir çocuk var içinde gözlerinden yarım kalmış bir limanda, sessizliğimle,Aşkı anlatamazsın çocuk aşk anlatılmaz diyor içim, aşk bir ölümdür, boğulursun sadece,
Hiç uyanmayacağını bile bile sessizliğe türküler söylediğinde yalnızken ellerin ve denizin ortasındaHep seni söyledim bir şarkıda milyonlarca mısrada, milyonlarca sözcük, altına seni yazdım küçük kız
Sevgilim ellerini ver bugün gülümseyişinle ellerini ver sevgilim, bir rüzgarım olsun arkamda,
Ağaçlar şarkımızı söylesin yüzüm seni ezberlesin binlerce hece ile, seni sevmeyi öğrenmek gibi,Sessizliğini söylüyor şair ellerinde bir kalemle çığlık çığlığa, senin gözlerinde,
Yapamadım sevgilim, yapamadım seni sevdiğim gibi hiç söyleyemedim sözcükleri,
Her düşüncede çırpınışım var gibi her cümlede seni anlatıyor sensizliğim,
Her cümlede seni tekrarlıyor zaman...
Seni söylüyorum be sevgilim, seni, sevdiğim kadın, güneşim, rüzgarım, yıldızım,
Hayat içinde saklıyor seni ve hayat içine yazıyor mürekkebiyle zamanın sebepsiz yalnızlığını,
Kum birikintileri içinde bir kayboluş sadece, heryer ıssız sen dolu sevgilim,
Her hatırlayışımda sevdiğim, her hatırlayışımda söylüyorum meleklerin dünyasını eksik kalan yazgısıyla
Bir şarkı biriktiriyorum içimde, bir hatıra, geçmişten kalma...
Bir düşüncesin saatimden kalan, saat zamanın eski köşelerinde, her takvime baktığımda sen varsın, gidemiyorum.
Erol SÖĞÜT